مدح و مناجات با امام هادی علیه‌السلام
از ابتدا گِـل من را خـدا مـطهّـر کرد و بعد عشق تو را در دلم مـقـدّر کرد به نـور ناب نگـاه چهـارده خـورشید وجود و فطرت و ذات مرا منوّر کرد زلال ناب ولایت به جان من نوشـاند سپس تـمام دلـم را به نام حـیـدر کرد به فضل و رحمت زهرا سرشت قلبم را زلال اشک مرا از تبـار کـوثـر کرد سپس کمی نمک روضه در وجودم ریخت به عطر سیب حسینی مرا معطّر کرد مرا اسیر غزلهای چشم تو می‌خواست نگـاه روشنـتان را کمیت پـرور کرد چگونه می‌شود الطاف بی کران تو را چگونه می‌شود ای با شکوه باور کرد خـدا اراده نـمـوده که شاعـرت بـاشم همیشه هر سحر جمعه زائـرت باشم به غیر وادی عشق تو نیست وادی ما ولایـت تـو مـبــانـیِّ اعــتــقــادی مــا شکوه بی حد تفسیر شیعه برکت توست رهین محـضر تو فـقـه اجـتـهـادی ما میـان چـشـم تو آیـات فـتـح را دیـديم خـروش تو شـده روحـیـۀ جهـادی ما و آيـه آيـه قـنـوتـت تــرنّـم مـلـکـوت خلوص سجـدۀ تو مـسلک عـبادی ما همیشه نور هدایت چراغ محفل ماست به لطف این که تو هستی امام هادی ما اگر کم از جـلوات جـلالی ات گـفـتیم بـذار این همه را پـای کم سـوادی ما شـدیـم مـثـل گـدایـان ســامـرائـی تـو مگیر خرده بر این خواهش زیادی ما چه می شود که گـدایِ گدای تو باشیم چه می شود بپـذیـری فـدای تو بـاشیم همیشه می وزد از مرقدت نسیم بهشت پُر است صحن و سرای تو از شمیم بهشت کنار گـنـبد و گـلـدسته های تو دیـدیـم شکوه عرش خدا، شوکت عظیم بهشت عبور می‌کند از بین صحن اطهر تو مسير روشن حق، راه مستقیم بهشت همیشه رزق من از دست با کرامت توست میان جنت الاعلی تویی نعـیـم بهشت همين که چشم من آقا به چشم تو افتاد شدم اسيـر نگـاهت شدم مقـیـم بهشت دوبـاره شـوق زيـارت هوائـيـم کرده منم کبوتر صحن تو، یا کـریمِ بهشت میان صحن و سرایت کبوترم کردی تو بال های مرا نـذر این حرم کردی بخوان زیارت پُر محتوای جامعه را بخوان که خوب بفهمم بهای جامعه را بخوان که روح بگیرد ولی شناسی مان بخـوان و شرح بـده آيه آيه جامعه را نگاه روشن تو ای «مَعادِنُ الرَّحمَة» بنا نهـاده در عـالـم بـنـای جـامـعه را میان عرش و زمین، در تمامی ملکوت بـبـیـن تـجـلّـی بی انتهـای جـامعه را بگیر دست مرا، «عادَتُکُمُ الاِحسان» ببار بر دل من روشـنـای جـامعـه را تو خواستی که فـقط پیـرو ولی باشیم همیشه در خط مولایـمان عـلی باشیم بخوان مرا که به عشق تو مبتلا باشم بـخـوان مرا که هـوائي سـامـرا باشم چه خوب می‌شود آقاي من شوي تا من تـمـام عـمـر در اين آستـان گـدا باشم مرا اسير خودت کن که با عنايـاتـت ز بـنـدهـاي تـعـلـق دگـر رهـا بـاشـم نگـاه روشنت اعجـاز بي حـدي دارد طلا و مس نه، نظر کن که کيميا باشم تو خانۀ دل من را تکان بده شايد.... ...در آسـتـانـۀ تـو زائـر خــدا بـاشـم بده برات زيارت که يک شب جمعه کـنـار قـبـر شـهـيـدان کــربـلا بـاشـم شوم دوباره دخيل دو قبر شش گوشه فــدائـي تـو و اربــاب بـا وفــا بـاشـم تـمام دار و نـدارم هـمه فـداي حـسين چه می‌شود که بميرم شبي براي حسين |